مات ابويا اللى كان
ايدين تطبطب
مات ابويا اللى روحه
جايه تهبط
بين ايديا زى ملايكه
نورها يهفهف
والنسيم على بابنا
جاى لينا يخبط
مات خلاص اللى كانت
كل حنيه فى ايديه
ولا قلبه نهر سارح
شال هموم المجروحين
كان طبيب حبه يداوى
قلب من جاه واستجاره
من زمان كان طبعه قاسى
والايام جواه تلخبط
مت يا با والأمل فيا انتهى
ظهرى خلاص حيله انكسر
كنت لما لحظه تنزل
فيا دموعي
أجرى عليك تدارى عنى
وتتستر
لما تيجى الفرقه تدخل
يوم ما بينا
تمسك أيدينا بحبل
بالود اتربط
وحشتني واشتقت وياك
لابتسامه
الوحده تقتل باقى عمرى
بالسلامه
نفسى ترجع تانى بينا
يبتعد عنا الشطط
